دوستداشتم میشد روی یک سن دردامو فریاد بزنم
مث قمیشی بخونم :
همه عالم میدونستن که بری میمیرم اما رفتی و همه عالمو حیرون کردی
یا مث چاووشی:
دل به هرکی دادی از سادگی دادی زندگیتو پای دلدادگی دادی
هرجا که دیدی چراغی پر فروغه تا بهش رسیدی فهمیدی دروغه
یا مث شادمهر:
تا گرم آغوشت شدم چه زود فراموشت شدم.....
موندن و سوختن و ساختن همه یادگاره عشقه
انتقام از تو گرفتن کاره من نیست کاره عشقه
یا مث زانیار:
فقط به من بگو چرا مگه دوسم نداشتی ؟؟
من که کاری نکردم چرا تنهام گذاشتی؟؟
یا مث خواجه امیری:
بد بودم و بدتر شدم میرم با پاهای خودم
میرم نمیدونم کجا آخ کم آوردم بخدا
دلگیرم از دست خودم کاش عاشقت نمیشدم
هرجوری میخواستم نشد از غم یه ذرم کم نشد
من موندم و تنهاییهام از دنیا هیچی نمیخوام
عاقبت منو نگاه اشتباه پشت اشتباه....
زندگی هنوز هست صفورا هنوز هست تنهایی هاش هنوز هست با
دلتنگیها و ناآرومیهاش....
این وبلاگ هنوز هست روزمرمو توش یادگاری میذارم