سر خوش

دوستام بهم میگن خیلی سرخوشم اهل حالم و واسه خودم میشنگم... 

اگه بیان وبلاگمو بخونن شک میکنن که این وبلاگ ماله منه 

سرکلاس کسی که صدای خندش از همه بلند تره منم حتی اگه سوژه ی خنده خودم  

 باشم 

 هر جا قراره برن اولین کسی که اعلام آمادگی میکنه و پایه است منم  

موقع ادا بازی و شلوغ کاری و شوخی و خنده من سر دسته همم  

توی خونسرد بودن بی تفاوت بودن نسبت به حرفای دیگران من نفر اولم  

جنبه ی شنیدن هر حرفی رو دارم   

دوستام فکر میکنن هیچ غمی ندارم و هیچی هم فکرمو مشغول نمیکنه  

تنها جایی که میتونم همه ی حرفامو که تو دلم هست و هیچکسم نمیدونه بزنم وبلاگمه  

خوبه که اونا اینجارو نمیخونن بذار فکر کنن من یه دختر شاد و سر خوشم 

خیلی زود با خیلی شرایط کنار میام اما توی تنهاییم نمیتونم اونا رو فراموش کنم  

نمیتونم نسبت به حرفات و رفتارت بی تفاوت باشم وقتی که دوستت دارم  

خیلی وقتا میاد تو ذهنم که میخواستی بدون من بری ع.....د و وقتی گفتم منم میام گفتی  

 اونجا جای تو نیست  

 خوش بحالت که بدون منم میتونی خوش بگذرونی 

کم نکشیدم از آدما... کم خوبی نکردمو بدی دیدم.. این وسط از تو انتظار ندارم ... 

گاهی میترسم ازینکه اینقدر به این رفتارات ادامه بدی که دیگه یه روزی برسه که  

 هیچ حسی بهت نداشته باشم اونوقت هر کاری هم که بکنی دیگه نمیتونی جبران کنی 

این سر خوش بودن من همش بخاطره اینکه بدی هایی که دیگران بهم میکنن یادم نیاد  

همیشه مثل الان همه چیز رو آسون بگیرم حتی بخشدن دیگران رو  

همیشه مثل الان هر کی هر چی گفت و مسخره کرد و حسودی کرد من جدی نگیرمو  

به زندگیم ادامه بدم و بدی هارو یادم بره 

ولی گاهی یه چیزایی هست که منو توی تنهاییم عذابم میده و نمیتونم نادیدش بگیرم  

 نمیتونم ساده ازش بگذرم اوناست که منو اذیت میکنه اوناست که باعث میشه فکر کنم  

بجز خدا هیچکسو ندارم